หลังจาก เฟอร์นานโด ตอร์เรส ย้ายไปร่วมทีมเชลซี ด้วยค่าตัว 50 ล้านปอนด์ ในเดือนมกราคม 2011 เคนนี่ ดัลกลิช จึงต้องเร่งคว้าตัวศูนย์หน้ามาแทนที่ และเพื่อเป็นคู่ขาในแดนหน้าให้กับ หลุยส์ ซัวเรซ
แม้ว่า แอนดี้ คาร์โรลล์ จะกลายเป็นคนนั้น ด้วยค่าตัวอันเป็นสถิติ 35 ล้านปอนด์ แต่เจ้าตัวเปิดเผยในภายหลังว่า เขายังไม่อยากลาจากนิวคาสเซิ่ลในตอนนั้น มิหนำซ้ำยังต้อง google หาข้อมูลของเพื่อนร่วมทีมใหม่ของเขาอีกด้วย
เคนนี่ ดัลกลิช ผู้จัดการทีมชั่วคราว เป็นคนเลือก แอนดี้ คาร์โรลล์ เอง โดยให้เหตุผลว่า คาร์โรลล์จะช่วยซัวเรซ ในเรื่องการปะทะกันของฟุตบอลอังกฤษ แต่แนวคิดของ ดัลกลิช ที่จะหาศูนย์หน้าร่างใหญ่ มาเล่นกับ คู่หูที่เต็มไปด้วยจินตนาการ เทคนิคสูง เป็นเรื่องล้าสมัยไปแล้ว
Simon Hughes เขียนใน The Athletic ไม่นานมานี้ว่า
“หลังจากซ้อมกันไป 2-3 เซสชั่น พวกนักเตะลิเวอร์พูลก็เห็นว่า หลุยส์ ซัวเรซ คือหมายเลข 9 ตัวจริง และสามารถดูแลตัวเองในสนามได้อย่างสบาย”
ทั้งคู่เล่นกันคนละสไตล์ ซัวเรซ ต้องการลูกจ่ายสั้นไปที่ว่าง ขณะที่คาร์โรลล์ ชอบลูกโยนยาวเข้ามาในกรอบเขตโทษ
Hughes บอกว่า ซัวเรซ พูดถึง คาร์โรลล์ ในแง่ดีมากมายออกสื่อ แต่เวลาอยู่ในเมลวู้ด ดูเหมือน ซัวเรซ ไม่ค่อยเชื่อมือ คาร์โรลล์ เท่าไหร่ บ่อยครั้งที่เขาตะโกนเป็นภาษาสแปนิช ใส่คาร์โรลล์
คาร์โรลล์ ยังชินกับสไตล์เดิมๆของตนเอง เขาต้องการบอลโยนยาวเข้ามาในเขตโทษ หลายครั้งที่ เปเป้ เรน่า หงุดหงิด ขนาดต้องพูดกับ คาร์โรลล์ ต่อหน้าคนอื่นว่า เขาต้องปรับตัวเข้ากับเพื่อนร่วมทีมบ้าง
แอนดี้ คาร์โรลล์ อยู่ที่แอนฟิลด์ได้แค่ปีเศษๆ เมื่อ เบรนแดน ร็อดเจอร์ส มาเป็นผู้จัดการทีม เขาก็ถูกส่งไปให้ เวสต์แฮม ยูไนเต็ด ยืมตัว และไม่ได้ลงเล่นให้ลิเวอร์พูลอีกเลย